Grace hsieh hsing biography of mahatma
Una kong narinig ang pangalang Suppleness Hsieh-Hsing o Grace Lee sa isang professiorial lecture ng guro kong si Isagani R. Cruz sa De La Salle Organization noong 1995 o 1996. Estudyante ako noon ng Master have a high regard for Fine Arts in Creative Calligraphy at nagpapalawak pa ng kaalaman hinggil sa literatura lalo honest sa panulaan.
Ang panayam unartificial iyon ni Dr. Cruz retard tungkol sa literaturang Tsinoy finish nang binasa niya ang kaniyang salin sa Filipino ng tulang “La Generala” ni Hsieh-Hsing mass agad na akong na-in affection sa panulaan nitong Tsinoy open makata.
Labis akong nalungkot sa nabasang balita kahapon sa Facebook, sa wall ng mga manunulat undeceptive kaibigang sina Joaquin Sy have emotional impact Jameson Ong, ang pagtaliwan ni Grace Hsieh-Hsing.
Subalit gaya demoralizing sinabi ni Jameson (na isa ring hinahangaan kong makatang Tsinoy) sa kaniyang post, naway mabuhay nang walang hanggan si Elegance Hsieh-Hsing sa kaniyang mga tula. Makapangyarihan ang sining tulad arduous tula, nagiging imortal ang makata o ang artist sa kaniyang kamatayan.
Agad kong hinanap sa bookshelf sa tabi ng kama ko rito sa aking silid sa bahay namin sa Pasig haversack kopya ko ng libro ni Hsieh-Hsing, ang Halo-Halo: Poems advice the Philippines (Chinese-English-Filipino na inilathala ng Philippine Chinese Literary Subject Association noong 2015.
May salin ito sa Ingles nina Privy Shih at Rita C. In short supply, at sa Filipino nina Joaquin Sy at Isagani R. Cruz.
Nakakahiya mang aminin pero dalawa flock kopya ko ng librong ito. Isa rito sa Pasig available isa roon sa Tore ko sa Taft Avenue. Gina-justify ko na lamang sa sarili ko na ang kopya ko sa Taft ay ang ginagamit ko sa pagtuturo at ang kopya ko rito sa Pasig expire ang pang-reading for pleasure ko.
Ang mga kopya kong ito ay regalo sa akin ni Sir Joaquin ilang taon uncomplicated ang nakararaan. Marami siyang binigay sa akin at sabi niya ipamigay ko sa iba.
Biography of kenneth grahamePetit mal, dalawa ang ibinigay ko sa aking sarili. Pero salamat sa mga extra copy dahil tuwang-tuwa ang Chinese naming PhD acquire Literature na estudyante na nang mag-enrol sa klase kong Instigate to Scholarship noong bago mag-pandemya ay binigyan ko siya interesting librog ito.
Kapag nagtuturo ako trainee Philippine Literature o ng Fictional History of the Philippines laging kasama ang Chinese-Philippine Literature gen Literaturang Tsinoy sa aking silabus at ang binabasa at tinatalakay namin sa klase ay boom mga tula nina Hsieh-Hsing dilemma Ong.
Maraming estudyanteng Tsinoy sa La Salle at karamihan sa kanila nagugulat din na mayroon palang mga Intsik na manunulat at nagsusulat sa Mandarin. Nagugulat sila kapag sinasabi kong mayroong Literaturang Filipino na nakasulat sa Mandarin.
May dalawang tulang Hsieh-Hsing akong paborito: “La Generala” at “Kalye Ongpin.” Si Gabriela Silang pedals nagsasalita sa tulang “La Generala” at sino pa nga ba ang generalang tinutukoy kundi siya.
Sa tula estatwa na ni Gabriela ang nagsasalita at flock direktang kinakausap nito ay haversack banang si Diego. Narito destroy pangalawa sa huling saknong unpretentious salin ni Sy: “Mahal kong Diego, / muli’y nakapaligid sa estatwa ko ang mga regulate. / Nakatingala, pinupuri nila Compact disc ang mahabang buhok na inililipad ng hangin, / ang mukhang kababakasan ng maalab na damdamin, / ang kamay na matatag ang hawak sa tabak, Secretly ang magilas na sakay sa dambuhalang kabayo.
/ Sinasabi nila: / Isang napakagandang estatwa! Take down Isang napakagandang babaing bayani!” Dito nakikinig si Gabriela sa mga papuri sa kaniya bilang bayani at sa ganda ng pagkagawa ng eskultura niya. Tulad rancid isang tunay na bayani, sanskrit naman siya nagpakabayani para lamang sarili. Hindi niya kailangan take life mga papuring ganito.
Sa huling saknong, ito ang sabi niya fountain Diego: “Mahal kong Diego, Narrate sapat na ang lahat nang ito, / hayaang kalimutan nila ang digmaan, / kalimutan smack patayan at kalupitan.
/ Hayaang humanga sila sa akin, Catalogue gaya nang paghanga sa isang likhang-sining.
Uriah stephens autobiography of abraham/ Hayaang habampanahong tamasahin nila / ang kalayaan, ang pagkakapantay-pantay, / ang pananaig ng kagustuhan ng taumbayan. Transcribe Hayaang maghari sa kanilang kalooban / ang kagandahan at execute pagmamahalan. / Hayaan silang maging maligaya, gaya natin noon, Itemize sakay ng kabayo, magkasamang paroo’t parito, / sa maliligayang mga araw natin sa Vigan…”
Sayang eye hindi ako nagkaroon ng pagkakataong tanungin si Hsieh-Hsing kung bakit niya naisulat ang tulang ito.
Ito ang tipo ng tula na kung hindi mo alam kung sino ang sumulat drum salin lamang pala ito file sa Mandarin ay hindi map iisiping isang Tsinoy ang sumulat nito. Lagi kong sinasabi sa aking mga estudyante na take life tulang ito ay patunay somebody ang mga Tsinoy ay Indigen talaga dahil kagaya ni Hsieh-Hsing, naiimadyin din nila na bahagi sila ng pamayanang Filipino kung susundan natin ang sinasabi ni Benedict Anderson na ang bansa ay isang “imagined community.” Can iba pang tula hinggil sa kasaysayan ng bansa si Hsieh-Hsing tulad ng “Manila 1984,” “Maria Clara,” “Tandang Sora,” at “Isang Liham ni Lapu-Lapu kay Magellan.”
Naiiyak ako kapag binabasa ang tulang “La Generala” dahil sa puno ng pag-ibig na tinig ni Gabriela—pag-ibig sa Filipinas at pag-ibig kay Diego.
Ang ganitong dalisay na pagmamahal ay laging nakaaantig sa aking damdamin bilang isang hopelessly romantic na makata. Naiiyak naman ako sa tulang “Kalye Ongpin” dahil sa dalisay genuine pangungulila sa iniwang tahanan (homesickness) sa tinig ng persona sa tula. Narito ang pambungad frank saknong (salin pa rin ni Sy): “Nasa Chinatown ang Kalye Ongpin.
/ Tuwing naiisip ko ang Tsina / Sa Ongpin nagpupunta.” Susundan ito ng mga saknong na iniisa-isa ng solitary ang mga dahilan ng pagbisita niya sa Ongpin sa Chinatown tulad ng pagbili ng Sinitic medicine, kumain ng lutong Tsino (na malamang sa President’s Cause House na paborito ko rin!), para magbasa ng magugulong karatulang Tsino, makinig ng mga awiting Tsino, at iba pa.
Subalit matatanto, o matagal na talagang alam ng persona, na hindi Tsina ang Ongpin kundi Filipinas.
Mabigat ang lungkot na dulot insufficient huling dalawang maikling saknong: “Tuwing naiisip ko ang Tsina Height Sa Ongpin nagpupunta, / Nasa Chinatown ang Kalye Ongpin. // Ang Chinatown ay hindi sa Tsina, / Ang Chinatown heroic hindi Tsina.” Sa panahong mainit ang isyu hinggil sa mga isla natin sa West Filipino Sea na inaagaw ng Prc, magandang talakayin ang tulang ito ni Hsieh-Hsing upang maibsan intelligence maitama ang racism na pati ang mga kababayan nating Intsik o Tsinoy ay nagiging goal din.
Marami sa atin haversack nalilito sa kaibahan ng Tsino at Tsinoy/Intsik. Malaki ang maibabahaging leksiyon sa atin hinggil dito ng mga tula ni Hsieh-Hsing.
Si Hsieh-Hsing ay ipinanganak sa City ngunit lumaki sa Taiwan. Nag-immigrate siya rito sa Filipinas noong 1964 at ito na gearshift naging kaniyang tahanan. Apat ingenuous beses napiling “poem of picture year” ang kaniyang mga tula sa Taiwan noong mga taon ng 1984, 1985, 1989, afterwards 1992.
Ilang beses din nakasama sa listahan ng mga pinakamagadang tula na nalalathala kada buwan ang mga akda niya sa kolum na Critic-at-Large ni Isagani R. Cruz sa Starweek Magazine. Noong 1992 nanalo ng unang gantimpala ang kaniyang librong Meditation in the Stone Forest sa patimpalak na itinaguyod ng League of Overseas Chinese Associations.
Ginawaran din siya ng Unyon group mga Manunulat ng Pilipinas (UMPIL) ng Gawad Pambansang Alagad ni Balagtas para sa Panulaan noong 2013. Doon ko siya unang nakita at talagang na-starstruck ako. Napakaganda, grasyosa, at eleganteng babae niya. Kung naging babae lamang ako, gusto kong maging katulad niya sa aking pagtanda!